Als de kippen erbij!
Net als in 3 eerdere edities van de Grote Remunjse Vastelaovesoptoch was het tijd om weer een origineel ballonkostuum maken en mee te lopen. Na 2 jaren waarin de optocht door corona niet door kon gaan had ik in ieder geval genoeg tijd gehad om iets leuks te bedenken.
Na de opgeblazen uil in 2018 (1e prijs), de ballonnenkoningin in 2019 (3e prijs), het bijen-duo in 2020 (1e prijs) en de knuffelcactus in 2021 (corona-editie L1 Einzelgängeroptocht) was er al van alles de revue gepasseerd. De verwachtingen van vrienden en bekenden waren dan ook hooggespannen.
Een goed idee is het halve werk
Al een aantal jaren had ik het idee om iets met het thema kippen te doen, maar wat? Weer gewoon meelopen in een kippenpak – al is het nog zo’n mooi ballonkostuum – is ook maar gewoon hetzelfde als eerdere edities. O ja, een motto verzinnen is ook altijd zo’n dingetje. En loop je alleen of als duo en wie is daarvoor te strikken?
Iemand die niet kon wachten om een keer mee te lopen was mijn zoontje Senna. Al is hij inmiddels 4 jaar oud, de hele optocht lopen is nog wel een hele opgave en zeker in een ballonnenkostuum. Daar moest nog een oplossing voor gevonden worden.
Uiteindelijk kwam alles bij elkaar. Het motto moest worden: “Veer zeen d’r es de kippe bie”. Toepasselijk aangezien we na 2 jaar zonder vastelaovend, stonden te trappelen om weer mee te doen met de optocht. Senna die wilde inmiddels wel heel graag meedoen en ook daar hadden we iets op gevonden: de bakfiets. Als kuiken in een bakfiets vol met stro moest het toch wel lukken om hem redelijk comfortabel door de optocht te loodsen. Maar fietsen in een ballonkostuum? Dat had ik nog nooit iemand zien doen. Ach ja, iemand moet de eerste zijn.
aan de slag!
En zo werden er ballonkostuums bedacht, de fietstest gedaan, een baal stro gehaald bij de boer en werd het carnavalszondag, tijd om de pakken te gaan maken. Mijn ballonnenvriendin Irmgard uit Maastricht kwam over naar Roermond en samen knoopten we een kip en kuiken in elkaar. Na wat technische uitdagingen, 5 uur blazen, knopen en heel veel gelach stonden er 2 pakken klaar voor de optocht van de volgende dag.
Yes! Het is zo ver: Veer zeen d’r es de kippe bie!
Al voor de middag stond ik met mijn bakfiets vol stro bij de Oranjerie. Daar had ik mijn ballonkostuum gemaakt had en vertrok ik samen met Senna richting de opstellocatie. Het fietsen bleek toch nog wel een uitdaging. De lellen van de kip belemmerden mijn uitzicht links en rechts iets meer dan ik gedacht had, maar met een navigator voorop kwamen we veilig aan bij de start op de Roerkade. Senna hadden we nog even gespaard en hij kreeg zijn pak pas last minute voor vertrek aan. Gelukkig vond hij het helemaal te gek om erin te zitten en genoot hij van alle aandacht.
Het was geweldig om na 2 jaar weer mee te doen en het enthousiasme van het publiek te zien, onbetaalbaar… Ondanks de nodige minuten stil te hebben gestaan omdat er een prinsenwagen te hoog was of de bocht niet kreeg, vloog de tijd om. Op het Munsterplein, halverwege de optocht, werd er op ludieke wijze door een vriendengroep aan Senna een beker uitgereikt: voor de mooiste deelnemer, of in ieder geval de schattigste. Daar was het publiek het wel over eens. Met regelmaat werd het kuikentje gevoerd met snoepjes die mensen hadden gevangen van de grote prinsenwagens.
Na 2 uur door de straten van Roermond te hebben getrokken konden we gaan genieten van het kijken naar de optocht. Senna maakte er sport van om zo veel mogelijk snoep te verzamelen. Na afloop van de optocht gingen we samen met alle andere deelnemers naar het Kloosterwandplein voor de prijsuitreiking. Zouden we weer in de prijzen vallen? Voor Senna maakte het al niet meer uit, want die was reuze blij met de beker die hij al gekregen had. Maar ja hoor! We vielen weer in de prijzen en wel de 1e prijs in de categorie duo’s. Een mooie bekroning op een geweldige dag!
Kijk voor meer informatie over de Vastelaovesoptocht Remunj op www.optoch-remunj.nl.
